Boston Mucizesi

Boston Mucizesi

21 senedir ilk kez gerçekleşen Boston-Lakers finalini yerinde izleyen tek Türk gazeteci, LA Staples Center’dan yazıyor

3. çeyrekte 20 sayı geride olan Boston, 47-21’lik olağandışı bir seriyle Los Angeles’ı dağıttı

HANİ aradan yıllar geçse bile anılarınızda aynı tazeliğini koruyan maçlar vardır ya... Belleğinize kazınan, büyüsünü asla yitirmeyen özel maçlar. Yıllar boyunca referans noktası olarak kullanılacak olan, kısacası tarih yazan, kendisi tarih olan maçlar. Lakers-Celtics finalinin 4. maçı onlardan biri işte. Zaten “NBA final tarihinin en büyük geri dönüşü” olarak tarihteki yerini aldı bile, ancak eğer o maçı yaşadıysanız sadece bu önemli tarihi başarıyı değil en basit detayları bile hatırlarsınız.

Herhalde önce 2. çeyreğin ortasına geri gitmek gerek. O ana kadar Lakers her şeyi neredeyse kusursuz yaparken, Celtics’de hiçbir şey yolunda gitmiyor. Skor 45-21 Lakers lehine. Üstelik Kobe Bryant henüz tek basket bile atmamış. Lakers’ın serinin ilk üç maçında sinen ’diğer oyuncular’ı yaratmış bu farkı. Serinin en çok eleştirilen ismi Lamar Odom 7/7 isabetle 15 sayı atmış, ribaundlarda bile rakibini ikiye katlamış Lakers.

Celtics 18 dakikada tek 1 asist yapabilmiş. Yetmezmiş gibi ilk 5’ten Rondo sakat sakat oynarken çok verimsiz, Perkins de omzundan sakatlanıyor. İkisini de bir daha kullanamıyor Celtics.

YILLARCA UNUTULMAZ

3. ÇEYREK ortasında da görüntü çok farklı değil. Eddie House ve James Posey’i oyuna alıp kısa beşle daha hareketli olmaya çalışan bir Boston Celtics var ama 30. dakika 70-50’lik Lakers üstünlüğü ile geçiliyor.
Ne olduysa zaten bundan sonra oldu. Maç sonrası Paul Pierce o son 18 dakikayı şu sözlerle anlatıyordu:

“Skoru boşverip sadece oyunumuza baktık ve mücadele etmek istedik.” Ve öyle bir mücadele sergilediler ki. Son 18 dakikanın skoru 47-21. Mücadele olarak öyle bir düzeye, savunmada öyle bir sertliğe çıktı ki Celtics, bunu ancak “Yıllarca unutulmayacak bir performans” olarak anlatabilirsiniz.

Lakers’da zor zamanların adamı Kobe Bryant devreye girmeye çalışsa da kötü başladığı gecede bir türlü ritm bulamadı ve sonuçta 19 şutunun 13’ünü kaçırarak ancak 17 sayı atabildi. Celtics cephesinde ise kahramanlar saymakla bitmez. 48 dakikanın tamamını oynayan ve bitime 16 saniye kala içeri dalıp attığı turnikeyle maçı bitiren Ray Allen (19 sayı, 9 ribaund, 3 top çalma); son çeyreklerde toptan kaçtığı için eleştirilen ama bu defa son çeyrekte en kritik 4 baskete imza atan, bu arada 4 kısalı 5’in tek uzunu olarak tek başına 3 kişilik savunma yapan Kevin Garnett (16 sayı, 11 ribaund, 3 asist); ikinci yarı hem Kobe’yi tutup hem de her zamanki gibi en kritik topları kullanan Paul Pierce (20 sayı, 4 ribaund, 7 asist) 3 yıldızdan bekleneni fazlasıyla verdiler.

GİZLİ KAHRAMANLAR
AMA belki de beklenmedik iki kahraman kenardan gelen James Posey ve Eddie House’du. Rondo’nun sakatlığında oyun kurucu görevini üstlenen House, belki takımı organize etmekte Rondo kadar etkili değildi. Ama şutlarıyla Lakers’ın yardım savunmasına izin vermedi ve maçı da 11 sayı, 4 ribaundla tamamladı. Posey ise 4 kısalı düzende kendisinden çok daha kalıplı ilk yarının yıldızı Odom’a göz açtırmazken hücumda da 4 üçlük isabetiyle 18 sayıya imza koydu.

İNSANÜSTÜ BİR GAYRET
İLERİDE bir takım çok çok önemli bir maçın son 14-15 dakikasında insanüstü bir gayretle skoru dengelerse birinin “2008’deki Celtics-Lakers 4. maçı gibi” dediğini duyacaksınız. Başka biri de muhtemelen “Yok ya onun yarısı olamaz bu maç. O bambaşka bir şeydi. Hatırlasana Pierce nasıl savunmuştu Kobe’yi” diye başlayacak ve o maçın anıları dökülmeye başlayacak. Bu maç o maç işte.

Yıldızlar geçidi
Staples Center her zamanki gibi yıldızlarla doluydu. Final serisinin 3. maçında tribünlerde bu defa neredeyse her maça gelip ‘müdavimler’ arasına giren Jack Nicholson, Dyan Cannon ve Denzel Washington’ın yanı sıra Andy Garcia, Tobey Maguire, Justin Timberlake, Will Smith, Jennifer Garner ve Ben Affleck de vardı.